In augustus 1975 moesten alle werkzaamheden van de Consumer Products groep worden overgeplaatst naar Amsterdam waar we boven de oude Shell Shop kwamen te zitten tegenover de
grote werkplaats.
Na een tijdje werd duidelijk dat Shell de polymeren activiteit
wilde inperken en we gingen van 1000 naar 350 man, zonder gedwongen ontslagen.
Rijswijk en Den Haag vingen mensen op en velen kochten “goedkope” huizen in de Zaanstreek, Purmerend, Hoorn, De Rijp enz, kregen een mooie onkostenvergoeding en vonden hun weg in Amsterdam, het KSLA.
Het lab dat ze verlieten, KSPLD, Koninklijke Shell Plastics
Laboratorium Delft aan de Broekmolenweg, werd gesloten en is nu een woonwijk. In Engeland gebeurde dat ook, daar werd een Lab gesloten in Egham en Carrington, zodat we meteen in een erg internationale omgeving zaten met Engelsen, Hongaren,
Polen, Amerikanen enz. Het werk voor Consumer Products was erg gevarieerd: vele parfums werden getest, reukpanels moesten worden georganiseerd en zo riep ik van tijd tot tijd mensen op om te komen ruiken aan luchtverfrissers (slow release airfreshners, airball), die een tijd aan extreme omstandigheden waren blootgesteld. Als de geur dan veranderd was, werd dat product afgekeurd. Vele polymeren (plastics) heb ik daar verwerkt:PP,
PVC, PS, PE, TPX (polymethylpenteen), Polyvinylalcohol, Ethyleenvinyl acetaat, methylmetacrylaat enz. Elk met z’n specifieke eigenschappen. We waren veel aan het brainstormen om nieuwe afzetgebieden te vinden voor onze nog niet bestaande producten.

Moderne Spuitgietmachine

Vergadering rond de
Arburg met
Roy van Steenbergen, Nico de Zeeuw, Peter Videler, Jaap Boelhouwer, Arjen Miedema, Jan van Zomeren en Rudy Klerks. We zien ook een klein gedeelte van de Engel spuitgietmachine en de Ankerwerk waar we mooie wasbakken op konden maken

In februari 1977 kwam als een donderslag bij heldere hemel het bericht dat we van 21 man naar 7 moesten.
Dat betekende voor mij weer een andere baan, nu in het polymeren-centrum (PMC) bij Hans Choufoer in de Polyprop homopol: ontwikkeling van film voor de condensatoren.
Dagen zat ik aan de machine met een gelcounter van Enraf Nonius, een apparaat dat spikkeltjes,
die voor het oog nauwelijks zichtbaar waren, telde. Voor de Fransman Gerard Le Mans moest ik allerlei vreemde proefjes
doen. Mijn testervaring kwam me weer goed van pas en ik mocht weer extruderen en spuitgieten. Intussen kwamen er programmeerbare rekenmachines op de markt, waarin ik me verdiepte en op de rekenafdeling mocht ik gebruik maken van de computer zoveel als ik wilde.
Nou ja, computer, het was een 4-bits processor, een 32 karakakter display, 8 kb ROM en 8 kb RAM,
maar heel leerzaam. Daar is de basis gelegd voor mijn ontwikkeling op PC gebied.

1981

In september 1979 werde ik overgeplaatst naar Frans Waals, waar ik tot april 1984 werkte aan de karakterisering van copolymeren, maar ook homopol PP. Daar is mijn Fingerspitzengefühl ontwikkeld en mijn liefde voor dit prachtige polymeer. Het is nu 2006 dat ik het schrijf, maar ik kan nog steeds tranen in m’n ogen krijgen
als ik sommige producten van PP zie. In de periode ’78 en ’79 heb ik twee cursussen bij de SORK gedaan op eigen terrein. Extrusie bij Wim Vermeulen en Spuitgieten bij Sjoerd Dagniaux. In 1980 mocht ik samen met Rudy Klerks een week naar een Maintanance and Utilisation course in Sheffield bij de firma Bone Cravens Daniels, omdat wij van hen een machine gekocht hadden.

Ter gelegenheid van de opening van het 
CDL(Chemical Development Laboratory) werd ons een bronzen plak uitgereikt,
tezamen met een mooie sterke blauwe badhanddoek met daarop het Shell Logo, zodat men ons ook op het strand en in het zwembad kon herkennen als collega’s.